‘Do you mind if I take the last vegetables?' vraagt Manika. ‘No, please do' antwoorden wij. Ze pakt het schaaltje en lepelt in rap tempo de overgebleven groente naar binnen. Daarna komen de andere schaaltjes, zonder verder vragen, aan de beurt en binnen een mum van tijd zijn alle etensrestjes van ons ‘home-cooked Nepali dinner', dat overigens verder met (uitsluitend) de rechterhand is gegeten, verdwenen. Vandaag eet alleen zij mee, gisteravond zaten we met het gezin aan tafel. De vrouw en de tienjarige zoon spreken goed Engels, de man minder, maar hij lijkt het gesprek toch goed te kunnen volgen en soms vertaalt zijn vrouw iets voor hem.
Manika is de Nepalese eigenaresse van het guesthouse in Bhaktapur waar we het weekend doorbrachten, en bestiert naast de zes kamers (die overigens, ondanks het hoogseizoen, mager bezet zijn) ook een winkel in houtsnijwerk. Het lijkt een succesvolle zaak. Zo'n twee jaar geleden waren ze uit hun oude pand gegroeid en gingen ze op zoek naar een grotere ruimte voor hun winkel en de werkplaats, waarover echtgenoot Deepak de scepter zwaait. Een paar deuren verder stond een pand te huur, maar de verhuurder wilde het uitsluitend in z'n geheel aan hen verhuren. Omdat het pand veel te groot is voor de het kernbedrijf, besloten zij een guesthouse te beginnen. Zij hebben nu een huurcontract voor 30 jaar en investeerden vervolgens in de renovatie van het pand. Het ziet er dan ook, voor Nepalese begrippen, keurig uit. Het bedrag van € 50.000,-, dat Manika noemt, vinden wij niet helemaal geloofwaardig aangezien het gemiddelde bruto inkomen per hoofd van de bevolking hier slechts $ 452,- per jaar (Dat is $ 1,24 per dag. Bruto...!) bedraagt en wij slechts € 10,- per dag voor onze kamer betalen, maar niettemin is duidelijk dat zij aandacht hebben besteed aan een nette inrichting van de kamers, goed sanitair en ‘moderniteiten' zoals gefilterd water, een zonneboiler en een snelle wifi-verbinding. Ter vergelijking: het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking in NL is $ 48.222,- per jaar ($ 132,11 bruto per dag, bron: Wikipedia o.b.v. cijfers van het IMF), waarmee wij de 7e plaats op de wereldranglijst bekleden. Nepal staat op plaats 166 van de in totaal 180 landen...
Manika en Deepak zijn zuinig op hun guesthouse, dat zo'n acht maanden geleden geopend werd. Daarom weren ze zo mogelijk Chinese gasten, want die vinden ze luidruchtig, die maken troep en verspillen bovendien water, hetgeen schaars is in Nepal (dat wil zeggen: schoon water). Bovendien willen ze altijd onredelijk hoge kortingen of onderhandelen op dusdanige wijze, dat ze er de Nepali mee beledigen. Ze weigeren de Chinezen niet botweg, maar vragen gewoon een heel hoog tarief, zodat ze vanzelf afdruipen naar het guesthouse aan de overkant van de straat. Aan Israëlisch hebben ze trouwens ook een hekel, net als andere hoteleigenaars (ook in China!). Dat zijn arrogante muggenzifters die nooit tevreden zijn en voortdurend allerlei eisen stellen. Aangezien wij in Yunnan meermaals Israëlische reizigers hebben meegemaakt, kunnen wij ons dat goed voorstellen. Toen we, bijvoorbeeld, met de minibus van de Tiger Leaping Gorge naar Shangri La gingen, wilden twee Israëlisch op bepaalde stoelen in het busje zitten. Een Chinees, die al vanaf een vorige bestemming in de minibus zat, werd daarom van zijn plaats afgehaald omdat zij daar per sé wilden zitten. Toen hij, na enige discussie, uiteindelijk maar opgeschoven was en een sigaret opstak (om zijn frustratie te verwerken?), werd hij gesommeerd deze onmiddellijk uit te maken, want mevrouw kon niet tegen de rook. Tja, daar maak je geen vrienden mee... En dit is slechts één voorbeeld.

We zitten dus, min of meer tot onze verrassing, in een derdewereldland. Bij Nepal hadden we beelden van een gigantisch bergmassief, mooie mensen en uitdagende trektochten, maar dat de armoede hier zo groot is hadden we ons niet gerealiseerd. Of eigenlijk: we hadden er gewoon niet over nagedacht. Nu we hier eenmaal zijn herkennen we de tekenen, die we op eerdere reizen door oost- en zuidelijk Afrika hebben gezien: niets is hier nieuw, alles is oud en vertoont tekenen van langdurig en/of hergebruik. De straten zijn stoffig en zitten vol met gaten en veel mensen zien er groezelig of ronduit vies uit. Boeren komen met wat groenten of fruit naar de stad en proberen dat langs de kant van de weg te slijten en her en der lopen bedelaars. Wat verschilt van Afrika is dat de kleding, die mensen dragen, over het algemeen wel heel en netjes is en dat iedereen slippers of schoenen draagt. En alles functioneert, waar dingen in Afrika vaak kapot zijn. Daar keken we er niet van op als het licht het niet deed of de wc in de hotelkamer hopeloos verstopt was. Om van de hygiëne van het sanitair maar niet te spreken... Dat is hier allemaal prima. Weliswaar zit men een paar keer per dag zonder stroom, maar dat komt omdat de overheid (nog) geen adequate voorzieningen heeft getroffen en, zeer waarschijnlijk ook, omdat iedereen hier overal stroom aftapt. Zie foto's.

Kathmandu kwam als een lawine over ons heen, hoewel we dat aanvankelijk niet eens beseften. Mentaal waren we voorbereid op aanhoudende verkopers en taxichauffeurs en eindeloos gesjacher bij iedere besteding, maar dat viel feitelijk erg mee. Waar we niet op voorbereid waren was de enorme hectiek in de smalle straten en op de pleinen: van wonende en werkende mensen, brommers, auto's, fietsen, allerhande koopwaar, voetballende jongetjes, straathonden, geiten, kippen, noem maar op.
De dag na aankomst gingen we op pad om een stadswandeling te maken langs de tempels en monumenten van de stad. Onder voortdurend opzij stappen voor de langsscheurende, toeterende brommers, mensen die ons tegemoet liepen, bakfietsen, tractors en auto's, baanden we ons een weg door de smalle straten. Die worden bovendien aan weerskanten geflankeerd door talloze winkeltjes (voor de trouwe lezers: in China vermeldden wij al de zaakjes ter grootte van een NL-garage. In Kathmandu passen in een dergelijke ruimte wel drie winkeltjes, dus ook drie keer zoveel te zien...) die voortdurend je ogen naar zich toetrekken door hun kleurrijke assortiment. Binnen dit kaleidoscopische geheel deden wij pogingen om de tempels en stupa's, die beschreven werden in onze reisgids, te ontdekken. Daarbij moet nog worden vermeld, dat de architectuur van de tempels hier volledig anders is dan we tot nu toe in China en Japan hadden gezien. Waren de tempels daar steeds grote complexen, overzichtelijk rechthoekig en verdeeld over verschillende binnenplaatsen met omliggende gebouwen (een genot voor ons beider op orde en rust gerichte geest!), hier bestaat een tempel vaak al uit een klein gebouwtje, waarin je vanaf de straat door de open deurtjes de betreffende godheid knus kunt zien zitten. Geen grote complexen dus, met metershoge beelden, indrukwekkende toegangspoorten of dergelijke. In tegendeel! Soms struikelden we letterlijk over de heiligdommen, aangezien de hindoegod Shiva ook de neiging heeft te reïncarneren als, onder andere, een steen. Overal op straat troffen we deze heilige stenen aan, te herkennen aan het rode thikapoeder (je weet wel: die rode stip die hindoes op hun voorhoofd hebben. Dat heet een thika) en een hoopje rijst, oranje bloempjes of enig ander offer, gewoon midden op de straat. Daarnaast kwamen we onnoemelijk veel stupaatjes, tempels (klein en groot) en andere religieuze monumenten of tekens tegen. Kortom: door de bomen....
's Avonds bekeken we onze foto-oogst van de dag: nauwelijks een tempel te bekennen! Het merendeel van onze foto's bleek van de mensen en straattaferelen te zijn, die ons onderweg overweldigd en ons o zo gefascineerd hadden. En wat een schatjes zijn het trouwens, de Nepali! Goedlachs, vriendelijk en voorkomend. ‘How was your day, mam?', ‘Did you sleep well, sir?' ‘Would you like me to bring your tea up to the roofterras?'. Wat een verschil met de Chinezen, die, hoewel niet onvriendelijk, toch vooral een functionele benadering kiezen. We gaan het hier goed naar onze zin hebben de komende weken, in die weliswaar straatarme, maar vooral kleurrijke en prachtige land!

Tot slot: om het plaatje van ons reisschema t/m december compleet te maken: Japan staat qua bruto inkomen per hoofd van de bevolking op plaats 17 met $ 39.731,-, China op 99 met $ 3.678,- en India prijkt op de 139e plaats met een inkomen van $ 1.031,- per jaar.