Dat is, heel in het kort, de samenvatting van de afgelopen week in het prachtige Nikko, het relaxte Kyoto en het intieme stadje Nara, hoewel het natuurlijk geenszins recht doet aan wat we hebben gezien.

Vanuit Tokio arriveerden we in het groene Nikko. Een groot deel van Nikko is door Unesco bestempeld tot Werelderfgoed en met recht. De schitterende complexen met (kleur)rijk bewerkte tempels, gelegen in het groen hebben een grote indruk op ons gemaakt vanwege hun ligging en het vakmanschap van hun bouwers. Ons hotel, ditmaal een traditionele Japanse Inn, lag ‘om de hoek' bij de tempelcomplexen, dus alle bezienswaardigheden lagen op loopafstand. We hadden een ruime kamer, die door schuifdeuren van houten latten en papier in drieën gedeeld was: entree met aparte wc en koelkast, woon/slaapgedeelte met tatamimatten en een soort serre met zicht op de tuin. Badderen kon in het gemeenschappelijke warme bad (denk aan een soort romeins bad in de sauna), maar dan wel de jongens-bij-de-jongens en de meisjes-bij-de-meisjes. In de lobby werden we verwelkomd door een Engelssprekende meneer (naar later bleek de enige Engelssprekende meneer in het hotel...), die de schaatscoach bleek van het Japanse internationale sprintteam. Heerenveen was bekend terrein en de volgende dag ging hij met ‘de jongens' de bergen in om te trainen, tot groot verdriet van zijn vrouw die het onderhand de hoogste tijd vindt dat hij met pensioen gaat. Naast een bezoek aan de grote bezienswaardigheden maakten we ook een heerlijke wandeling langs een oud pelgrimspad, langs diverse kleinschalige en meer intieme tempels en altaartjes en bezochten we een voormalig keizerlijk paleis, waar nog prachtig beschilderde schuifdeuren uit de 16^e eeuw te zien waren. Mooi, mooi, mooi!

Met de supersnelle Shinkansen zoefden we vervolgens naar het heel warme Kyoto (35 graden plus), waar we op het onoverzichtelijke station toch in één keer de juiste metro naar ons hotel wisten te vinden. Hotel is eigenlijk niet het juiste woord: bij aankomst bleken we een mini-appartementje te hebben gehuurd. Een piepklein kamertje met stapelbed, twee stoeltjes, een tafeltje, een kledingrek en koelkastje op de vierde etage van een sportschool. Vandaar de schappelijk prijs waarschijnlijk, maar wij hebben nooit begrepen waarom je in een hotel iedere dag schone lakens en handdoeken nodig schijnt te hebben, dus het voldoet prima. De gemeenschappelijke ruimtes (met tafels en stoelen, een tv, magnetron, waterkoker) en het sanitair delen we met de medewerkers van de sportschool, waaronder een voormalig profwielrenner die in NL en België gekoerst heeft. We weten de topsporters wel te vinden hier! Het appartement naast ons (nog zo'n piepklein kamertje) is onbezet, dus na sluitingstijd hebben we het rijk alleen en kijken we zo nu en dan naar de Olympische Spelen op de grote tv. Vooral veel wedstrijden waarin Japanners de hoofdrol spelen natuurlijk, maar zo nu en dan zien we toch ook de Nederlandse sporters voorbij komen.

Na Nikko vielen de eerste tempels in Kyoto wat tegen, omdat deze niet de artistieke rijkdom hebben van die in Nikko. Maar langzamerhand kregen we oog voor de mooie ligging aan de rand van de stad en voor de vele prachtige tuinen met hun serene sfeer. Zen, zeg maar. En sommige tempels en tempelcomplexen zijn gewoon heel bijzonder, zoals het Gouden Paviljoen en de talloze rode poorten van Fushimi-inari-Taisha. Zie de foto's.

Kyoto heeft een andere sfeer dan Tokio: minder mondain, zakelijk en extreem en meer relaxed. Het is een overzichtelijke stad met een rechthoekig stratenpatroon (vgl. New York, hetgeen overigens in de 8^e eeuw in China al gebruikelijk was!) en ons verblijf ligt aan de rand van een sfeervolle winkelwijk met kleine straatjes, winkeltjes, eethuisjes, etc. Met bus, metro en soms de trein zijn alle bezienswaardigheden goed bereikbaar en ook zijn we nog een dagje naar Nara geweest. Nara ligt ten zuiden van Kyoto en is beroemd vanwege zijn grote Boeddha-beeld en de hertjes, die los door het park en over de tempelcomplexen lopen.

We genieten dus van dit bijzondere land. Tot slot nog een paar eigenaardigheden: iedere ochtend je stoepje schrobben blijkt geen oud-Hollandse traditie maar een Japanse, als je je vuilniszak buiten zet dan leg je die onder een net zodat het vuil zich niet per ongeluk over straat kan verspreiden als de zak openvalt, betalen (in het restaurant, de bus, etc.) altijd bij de uitgang, in open schoenen draag je panty's of kanten sokjes, als je een brief moet laten frankeren bij het postkantoor wordt deze eerst door een mal gehaald om te kijken of hij wel door de brievenbus (Japans formaat) past en fietsen doe je hier op de stoep!