En zo is het! Dus zitten we nu in ons caravannetje op een mooie camping-bij-de-boer in de Wouwse Plantage, zo'n vijf kilometer van het ‘oude huis' in Huijbergen.

Gisteren hebben wij ons thuis van de afgelopen acht jaar overgedragen aan de nieuwe eigenaren. Dat was een bijzondere afsluiting van een paar hectische weken. Na de supergezellige borrel met veel lieve mensen die voor ons belangrijk zijn, zijn we hard aan de slag gegaan met de voorbereidingen voor de verhuizing. Dagenlang inpakken, het huis ontmantelen en vooral ook veel kroelen met onze geliefde poesjes, van wie we vrijdag na 15 jaar gezelschap afscheid moesten nemen.

Vervolgens, met de hulp van Fred en Sietse, zaterdag hard gewerkt om alle spullen naar de opslag te brengen en de planten naar oppas Paula. Zondag nog ‘even' opruimen, schoonmaken, de laatste spulletjes wegbrengen, de caravan alvast op de camping stallen en afscheid nemen van de Kapeldreef, kortom: om 18.30 kwamen we doodmoe op ons logeeradres bij mama en papa binnenstrompelen.

En zo belandden we gisteren, met waterige ogen van vermoeidheid, bij de notaris. Die verraste ons, door met zijn kreukelige pak, lange haren en nicotinegele vingers, totaal niet te voldoen aan het stereotype beeld dat je van een notaris hebt. Ik denk dat ik per ongeluk onze onbevangen blik ook in een doos heb gedaan, dus die moet ik nog even opzoeken voor we (echt) vertrekken! Het zou toch jammer zijn om de wereld door een stereotype bril te gaan bekijken, nietwaar?

Maar goed, voorlopig genieten we de komende dagen van het weidse uitzicht over de akkers en de bosrand, terwijl we deze week nog wat losse eindjes afhechten van administratie, verhuizing en reisvoorbereiding. De tentamens zijn gehaald, dus daaronder kan in ieder geval alvast een jaar lang een dikke streep!